ισημέριος

-ία, -ον (ΑΜ ἰσημέριος, -ία, -ον, Α δωρ. τ. ἰσαμέριος, -ον)

το θηλ. ως ουσ. η ισημερία

η εξίσωση τής χρονικής διάρκειας ημέρας και νύχτας, που είναι διαρκής στον ισημερινό*, ενώ σε όλα τα άλλα πλάτη και για όλη τη Γη συμβαίνει δύο φορές το έτος, δηλαδή στις 21 Μαρτίου (εαρινή ισημερία) και στις 22 Σεπτεμβρίου (φθινοπωρινή ισημερία), οπότε ο Ήλιος περνά πάνω από τα ισημερινά σημεία (το εαρινό και το φθινοπωρινό, αντίστοιχα) και επομένως κατά την ημερήσια πορεία του διαγράφει τον ισημερινό

αρχ.

1. (ο δωρ. τ.) ἰσαμέριος, -ον

αυτός που διαρκεί ίσο διάστημα χρόνου

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἰσημέριον

η ισημερία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)-* + ἡμέριος, ἡμερία, ἡμέριον (< ἡμέρα)].